EMALIA – (dawniej smalc) – to szklista powłoka składająca się z mieszaniny sproszkowanych minerałów, takich jak: piasek,kreda, glinka oraz topników, wypalana w temperaturze od 800 – 9000C. Pierwsze wzmianki o emalierstwie spotyka się w II wieku p.n.e. w Egipcie. Sztuka emalierska była też znana już w Starożytnych Chinach, Persji i Bizancjum. Do połowy XV wieku emaliernictwo było pilnie strzeżoną wiedzą przez mistrzów tej sztuki. W Europie Zachodniej przemysł emalierski rozpowszechnił się w XVIII wieku.

Zadaniem emalii jest ochrona powierzchni metalowej przed działaniem korozji i agresywnych środków chemicznych. Emalia stosowana jest w przemyśle spożywczym, farmaceutycznym a przede wszystkim chemicznym.

Emalia jest gładka , błyszcząca i szczelna. Jest ługoodporna oraz odporna na działanie wszystkich kwasów organicznych i nieorganicznych i ich soli (z wyjątkiem kwasu fluorowodorowego i kwasu ortofosforowego o stężeniu ponad 85%). Powłoka emalierska jest żaroodporna i wytrzymała na szoki termiczne; wykazuje wysoką odporność na promienie UV, odporność mechaniczną i odporność na ścieranie. Emalia jest czysta ekologicznie.